>ATEŞ VE SU

>SON OKUDUĞUM KİTAPTAN ÇOK HOŞUMA GİDEN ÖYKÜLERDEN BAZILARINI SİZLERLE PAYLAŞMAK İSTEDİM.İŞTE GELİYOR.


ATEŞ VE SU
Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli dalgalarına.Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,yüreğindeki duruluğa.

Demiş ki suya:
-Gel sevdalım ol.Hayatıma anlam veren mucizem ol...
Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş;Yüreğim sana armağan...Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca,kopmamacasına...Zamanla su,buhar olmaya,ateş,kül olmaya başlamış.Ya kendisi yok olacakmış,ya aşkı...Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de yüreğindeki kederi de alıp gitmiş uzak diyarlara su...

Ateş kızmış,ateş yakmış ormanları...Aramış suyu diyarlar boyu,günler boyu,geceler boyu.Bir gün gelmiş,suya varmış yolu.Bakmış o duru gözlerine suyun,biraz kırgın,biraz hırçın.Ve o an anlamış; aşkın bazen gitmek olduğunu.Ama gitmenin yitirmek olmadığını...Ateş durmuş, susmuş,sönmüş aşkıyla.

İŞTE O ZAMANDAN BERİDİR Kİ,ATEŞ SUDAN,SU ATEŞTEN KAÇAR OLMUŞ.ATEŞİN YÜREĞİNİ SADECE SU,SUYUN YÜREĞİNİ SADECE ATEŞ ALIR OLMUŞ.




ÜÇ İNSAN
Bir fıçının içine bir karınca düşmüş.
Bir insan gelmiş fıçının başına...Karıncayı görmüş.
-Ne işin var senin burada demiş,karıncayı ezmiş yok etmiş.
Bir insan gelmiş fıçını başına.Karıncayı görmüş.Kimseye zararın yok sevimli hayvan hadi fıçıda yaşa demiş.
Bir insan gelmiş fıçının başına.Karıncayı görmüş.Bir kaşık şeker serpmiş fıçının içine,yesin diye...

BU ÜÇ İNSAN KİM Mİ?
Birincinin adı: BENCİL
ikinciyi:HOŞGÖRÜ DİYE ÇAĞIRIYORLAR.
üçüncü müİ? O SEVGİ İŞTE !