16 Mart 2017 Perşembe

KIZIM VE BEN






                         SEVGİLER,

        Bu gün bir ANNE olarak konuşmak, içimden geçenleri duvarlarla değil de sizlerle paylaşmak istedim
OKUYAN, DİNLEYEN DÜŞLEYEN, DÜŞÜNEN TÜM DOSTLARA SELAM OLSUN diyor ve başlıyorum;
   
Hafta'nın bir günü Öğretmenimiz bizi toplantı için okula çağırdı Toplantı saati çocukların derse başladığı saatle aynıydı Çocukların ilk iki dersleri İngilizce idi Bu ders için başka sınıfa üst kata yukarıya çıkıyorlardı Saatin de oraya geldiğimizde sınıfta sadece birkaç veli çocukların hepsi yukarıya çıkmışlar dı bile Bir kızım ve bir de yanına daha sonra Furkan isminde arkadaşı geldi Neyse

  Kızıma usulca ilk iki dersiniz İngilizce dedim fakat arkadaşıyla öyle konuşmaya dalmışlar ki o esnada beni dinlemediler Sınıfta bizimle oturmaya başladılar  ne de olsa ÇOCUKLAR YAA
Daha sonra velilerden biri;
 - haydi siz de yukarıya çıkın, diğer bütün çocuklar yukarıya çıktılar siz neden buradasınız? deyince;
Bizim çocuklar apar topar telaşla fırladılar diğer sınıfa gitmek için
OLAY BU Buradan nereye geleceğim diye merak ediyor musunuz?

  Toplantı bitti, gün bitti benim için gün bitmemişti Bu görüntü kafamda takılı kaldı Kızımla yavaş yavaş bu konuyu konuşmaya başladım
-Sen kitaplarını akşamdan çantana yerleştiriyorsun,İngilizce dersi olduğunu bildiğin halde niye yukarıya çıkmadın? diye sordum
Kızımın birden canı sıkıldı farkındaydı ıhmmmm
-Sanırım ki Anneciğim kafam karıştı dedi
_Arkadaşın mı dedim
Kızarak bana   SUS SUS SUS diye cevap verdi
Ben konuyu uzatmadım Çünkü çocuğumu tanıyorum  Orada nasıl bir davranış sergilediğini de biliyorum Sorun yok Sadece anlamaya çalıştım ÇOCUK OLDUKLARINI UNUTMAMAK LAZIM
Şimdi bu toplantının üzerinden 20 gün geçti Arada şakayla karışık konusu açıldığında hala kızıyor ve verdiği tepki aynı

KIZGINLIĞI KENDİNE Mİ? BANA MI?

YA DA KİMLERE KIZMAK GEREKİYOR?

Diyeceğim şu ki;
Ben bu olaydan aslında ipucu yakaladım genel anlamda
Çocuklarımıza TEORİK olarak birçok şeyi öğretiyor ya da öğretmeye çalışıyoruz
Öğretirken DÜŞÜNMELERİNİ ve GÖRMELERİNİ  de sağlamayı öğretmeliyiz
demedim kendime bir kez daha tekrarladım hatırladım Niçin mi?

Kızım- Anne ben senin gibi iyi resim çizebilmek senin gibi iyi şeyler yapmak istiyorum dediğin de ben de ona şöyle bir cevap vermiştim;
-Okul da teorik olarak her şeyi öğrenebilirsin eğitimini alabilirsin fakat bunun için HAYAL GÜCÜ,
GÖRMEN lazım demiştim
Bu olay da bana bunu anımsattı Kısacası IŞIK oldu
Şimdi Kızımı bu yönden daha da gözlemliyorum

NE KADAR GÖREBİLİYOR?
                                                            NE KADAR DÜŞÜNEBİLİYOR?
                                                                                               

   Örneğin bu günde okula giderken ayakkabılarıyla koridora kadar gelmiş Her yer ayakkabılarından kum için de kalmış Daha önceleri şaka halinde- AVRUPA MI burası niye  her yeri kirletiyorsun dedim hiç dinlemedi beni ayakkabılarıyla o kirletti ben sildim
VE
-Hiç düşündün mü bu evi kim temizliyor?
-SEN dedi
-Bu evi temizlerken hiç yorulduğumu düşünüyor musun?
-Evet
-Ellerime bakar mısın? dedim
-Baktı ooooo çok kötü dedi
-O zaman dedim lütfen ayakkabılarını kapı girişin de çıkarırsan sevinirim dedim
BENİ anlamıştı çünkü yüzünde KOCAMAN bir gülümsemesiyle benden ÖZÜR DİLEDİ

       LAF LAFI AÇAR DERLER YA;
Yine geçmiş günler de benden almam için bir şey istemişti O sıralar benimde onu alacak param yoktu
Üzülüyordu bende üzülüyordum
Daha sonra bir kitapta okuduğum hikaye geldi aklıma
Hikaye şöyleydi;
Bir babanın iki oğlu var Bayram geldiğin de baba bir oğluna ayakkabı alabilirken diğer büyük oğluna ayakkabı alamayacağını söylüyor EEEE o da çocuk
Ben de ayakkabı istiyorum diye tuttturuyor
Bir gün yine böyle ayakkabı diye tuttururken ANNESİ DE karşısında sadece GÜLÜMSÜYOR MUŞ
Gülümserken de daha sonra ona da  ayakkabı alınacağını uygun dille anlatmaya çalışıyormuş Çocuğun
Söylediği son cümle de;
ANNEM ÖYLE GÜZEL GÜLÜMSÜYORDU Kİ ben ayakkabı isteğimden vazgeçtim demiş
Arada bu hikayeyi birbirimize okuyoruz birbirimizi anlamaya çalışıyoruz

Zaten küçüklüğünden beri masallarla,öykülerle büyütüyorum Çocuk gelişimin de, eğitimin de çok faydalı olduğunu düşünüyorum sevgili ANNELER

   Büyük oğlum da küçüklüğün de beni çok şaşırtmıştı Küçücük bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor ben de İŞİM YOĞUN işimin arasında sadece kafa sallayarak cevap verdiğimde bana şöyle demişti;


            *ANNE DİŞLERİNLE KONUŞ*
   


                       









Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

e

SiteEkle.Com.Tr